Onzekerheid in het prille begin

Onzekerheid in het prille begin. Daar ontkom je niet aan. Ze zeggen wel eens: je kan je overal op voorbereiden, maar niet op het krijgen van een kind. Dan doelt men niet alleen op de bevalling, maar ook op het grijze gebied er direct ná. Want al ben je goed voorbereid en heb je het juiste autostoeltje – natuurlijk Maxi-Cosi – gekocht (zónder krijg je je baby niet mee uit het ziekenhuis), de juiste boeken gelezen en ervaringen uitgewisseld met moeders en moeders-to-be. Op het moment dat je ‘ontslagen’ wordt uit het ziekenhuis…sta je daar met een klein baby’tje, de Maxi-Cosi en het jasje of skipakje dat veel te groot is voor dat kleine hummeltje. Onzekerheid.

En nu?

Als je pech hebt dan is er niet direct een kraamverzorgster beschikbaar en daar zit je dan. Een beetje onzeker met zijn tweetjes op de bank te kijken naar je baby, liggend of (met een beetje mazzel) slapend in zijn of haar autostoeltje. En nu? Kind wakker maken of niet. (Borst)voeding geven of niet? In de wieg met een of twee kruiken of helemaal geen kruik? Verwarming mocht niet aan in de babykamer, toch? Of doen we de wieg eerst bij ons in de kamer? Huilt ze? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet? Paniek!

Help!

Althans, zo kán het gaan. Het hoeft niet. Maar het vertegenwoordigt een wel een beetje hoe ik mij voelde in het begin. Er was best wat onzekerheid. Na een spoedkeizersnede dagen langer in het ziekenhuis blijven. Toch te vroeg naar huis worden gestuurd (volgens de huisarts). Kraamhulp die wat later op de dag maar gelukkig wel kon komen. Maar die na een paar uurtjes alweer weg moest. Veertig plus zijn en denken de wijsheid in pacht te hebben. Maar er dan wel achter komen dat teveel gefocust zijn echt tegen je werkt. Pffff.

Kennis delen is kennis vergaren

Ik weet nog goed dat ik in die eerste week letterlijk aan mijn kraamverzorgster hing. Ze had nog nooit zo’n kraamvrouw meegemaakt zei ze nog. Een prille moeder moest herstellen van haar keizersnede en uitrusten en bijkomen. Ze moest mij zowat van haar afslaan omdat ik steeds maar om informatie bleef vragen en dat braaf opschreef in een (draai)boekje. Had allemaal te maken met mijn onzekerheid.

Wat kan ik je meegeven?

Laat het allemaal op je afkomen. Je vooraf inlezen is prima, maar doe het zeker niet teveel. Daarmee kan je jezelf behoorlijk onzeker maken. Vertrouw op je gevoel en weet dat het goed komt.