‘In tune’ zijn met je ongeboren kind? Hoe doe je dat? Ik ben op dit moment diep aan het nadenken hoe ik dit nu het beste kan verwoorden. Eerlijk gezegd denk ik dat het ‘in tune’ zijn begint op het moment dat je (denkt) dat je zwanger bent. Vanaf dat ogenblik gaat het niet meer alleen om jou, maar ook om het kleine ‘mensje-to-be’ wat zich in jou bevindt. Nooit gedacht dat mijn moedergevoel zo sterk aanwezig zou zijn. Laat staan al direct in het allereerste begin van de zwangerschap.
Mijn enige kans
Sowieso maakte het in mijn geval veel uit dat ik ‘al’ veertig was. Dat ik de hoop op een kind bíjna had opgegeven. En ik dus bijna niet kon geloven dat ik zwanger was. En toch, zodra je het weet. Dan voelt het niet meer als ‘iets wat voor iedereen mogelijk is’. Nee, voor mij voelde het als ‘mijn enige kans’. En dat maakt dat je er een stuk minder relaxt instaat. Het was alsof ik de hele zwangerschap op eieren liep.
Diepe verbondenheid
Tja, dat klinkt niet alsof je ‘in tune’ was met je kind. Juist wel! Op het moment dat ik een kleine bloeding had, nog in het begin van de zwangerschap. Was daar naast de blinde paniek, ook het gevoel van verbondenheid. Verbondenheid met mijn ongeboren kind. Eigenlijk een soort van ‘oermoeder’-gevoel. Misschien wel juist doordat dit als mijn enige kans voelde. De plaatsvervangende huisarts die ik belde vertelde mij vrij bot en direct dat dit heel goed een miskraam kon zijn of worden. Tranen natuurlijk. Maar diep, heel diep van binnen wist ik gewoon. Mijn kindje is er nog.
Interactie tussen moeder en kind
Dankbaarheid. Dat is ook een woord wat direct omhoog komt als ik denk aan ‘in tune’ zijn met mijn kind. Op de momenten dat ik tijdens mijn zwangerschap in de angst zat (en geloof mij, dat waren er nogal wat), was er een piepklein mensje in wording in mij, die mij steun gaf. Als ik niets voelde bewegen en ik ongerust kleine klopjes begon te geven op mijn buik. Kreeg ik direct respons. Soms voelde het een beetje als een: “Jahaaa, ik ben er gewoon hoor!“-reactie. Waardoor ik ook weer moest glimlachen. Dankbaar voor het ‘in tune’ zijn met elkaar.
Een mooie maar beladen zwangerschap
Als ik terugkijk naar wat er allemaal is gebeurd tijdens die zwangerschap. De zwangerschap die behalve mooi, puur, kwetsbaar en prachtig ook ronduit beladen was, op sommige momenten onzeker en erg spannend. Zo spannend dat ik bijna niemand heb laten weten dat ik zwanger was. Dan overheerst absoluut het gevoel dat mijn kindje en ik vanaf het begin een diepe verbondenheid hebben gehad. ‘In tune’ met elkaar.
Herken jij deze verbondenheid (met je ongeboren kind), zoals ik dat hierboven beschrijf?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
