Baby vroeger en baby nu

Baby vroeger en baby nu. Ik was getriggerd om over dit onderwerp te schrijven doordat ik aan het scrollen was in onze fotomapjes op de pc. Ineens stuitte ik op een babyfoto van mijzelf. Mijn moeder en haar Engelse vriendin waren lekker thee aan het drinken en ik stond met hen op de foto. Hoe anders was de tijd toen. Natuurlijk, de hele wereld was anders in de jaren zeventig. Een andere fase, een andere tijd. Maar toch. Mijn babytijd was – voor zover ik mij kan herinneren – heel fijn. Ik kreeg genoeg te eten, volop liefde en aandacht. Dat is in ieder tijdperk wel hetzelfde denk ik.

(Mijn moeder met mij)

Trip down memorylane

Mijn ouders hadden het vroeger niet breed. Het tegenovergestelde zelfs. Zij woonden in het begin bij de ouders van mijn vader en ik werd gewoon verschoond op een zeiltje op de keukentafel. Geen fluffy aankleedkussen, geen lekker hoesje, nee hoor, gewoon een dun keukenzeiltje. Ook was er geen geld voor de kant-en-klare Pampers. Ik werd vele malen per dag in een gewone hydrofiele luier gewikkeld die gewoon ‘oldskool’ werd uitgekookt in een pan. En natuurlijk werden die luiers vastgemaakt met de veiligheidsspeld. En dat ging wel eens mis. Auw.

Throwback Thursday…de jaren zeventig

Ik weet nog dat ik op een plastic boxkleed met één speeltje lag en een beetje kroop. Al mijn speelgoed paste in een naaimandje. De tweedehands kinderstoel had geen baby-inzet, zelfs geen tuigje. Er was niet veel. Mijn ouders hadden niet veel. Zeker niet toen ze in hun eigen huurflat gingen wonen. Maar ik had het goed. Heel goed. Want mijn moeder was thuis. Er was liefde, aandacht en voldoende voeding. Dat zijn de dingen waar het om gaat. Niet om materiële zaken.

2012

Hoe heb ik het dan gedaan met mijn dochtertje? Tja, we hadden destijds nog een dubbel inkomen dus eigenlijk was “the sky the limit”. Maar ik heb wel degelijk wat geleerd van mijn opvoeding. De normen en waarden die mijn ouders mij hebben bijgebracht. Het ledikantje is wel nieuw, maar van IKEA. De commode is vintage, nog van mijn 17 jaar jongere broertje. De logeerkamer is getransformeerd zonder al te veel aanpassingen in de babykamer. De blauwe kast die we al jaren meeslepen en is gebruikt als keukenkast werd de kledingkast. Waarom moet alles perfect en nieuw zijn? Niet nodig. Onze babyaankopen zijn een mix van nieuw, goedkoop, duur maar duurzaam, vintage en tweedehands. Het leven is al duur genoeg.

En dan loopt het anders

En dat bleek. Na de geboorte van mijn dochter raakte ik mijn baan kwijt, na 15 jaar. Dan is het even slikken, verdriet, opkrabbelen en doorgaan. Groot voordeel bij een nadeel: ik kan – net als mijn moeder destijds – zelf mijn dochtertje opvoeden. En wat heb ik veel gehad aan mijn minimaliseren, ook nu. En wat het allerbelangrijkste is: er is voldoende voeding, volop liefde en aandacht. Want dat is het belangrijkste voor je kind, naast gezondheid, oprechte en pure liefde.